teorik insanı zillete götürür!

ocaktan başladın değil mi? ocak, şubat, mart... sonra nisan var falan. peki bunları birbirine bağlayan nedir? yaşanıyor olması değil. mart diyoruz mesela, "mart kapıdan baktırır kazma kürek yaktırır" diye hayata dair bir şeyler koyuyoruz ortaya. sonra bak metafizik diyorsun, anlatıyorsun. akşama gel sana parti vereyim diyorsun. hep teorik hep teorik...

evet ipim kuşağım eksik bir ifadedir. aynı zamanda eksikliğimizi de temsil eder. nedir eksikliğimiz? konuşulması gereken de budur zaten. eksik kaldığımız her şeyi metafizikle ilişkilendirmek ne kadar doğrudur bilemiyorum. yani diyorum ki Lao, teorik nereye kadar pratik ne zaman?

anlatmakta zorlanmıyorum ama hazmedemiyorum. teoride ipim kuşağım diye başlayan cümleler kuracağım mevzular aslında zamanla boğazıma düğümleniyor ve ne ipi ne kuşağı canım benim diye kendime karşı esrik bir şefkatle ayna oluyor, sandalye izi gibi.